Kijk uit wat je wenst

…, want het zou weleens uit kunnen komen.

Hoe vaak ik het gewenst heb, weet ik niet. Dat ik het regelmatig gewenst heb bij het zien van een mooie vrouw, weet ik wel. Zij die mij helpt uitkleden en vice versa…

Soms komen dromen uit. Toch is er ergens iets (…) misgegaan in mijn communicatie naar boven toe.


 

 

Die hernia heb ik volgens mij nooit om gevraagd!

 

 

 

Hahaha, ja ik kan inmiddels weer lachen. Sinds een paar dagen kan ik voluit niezen, kan ik zelf mijn sokken aantrekken, kan ik aan tafel eten en vanaf 1 januari ben ik mijn meest verslavende pijnbestrijdingspillen aan het terugschroeven. De neuroloog, huisarts, apotheekmedewerkers, artsen en ander personeel van de pijnpoli waarschuwden allemaal voor de verslavende werking van Oxycodon. In de VS is het een onderdeel van hun opioïdencrisis. Tja de VS. Gelukkig ben ik als nuchtere Nederlander op deze wereld terecht gekomen.

Nuchter ja, zorgeloos nee, verre van. Man man man, wat was ik ongerust. Pijn die week na week erger werd. Ondanks medicatie, ondanks therapie. Het is wellicht niet goed uit te leggen aan mensen die nooit langdurige fysieke pijn ervaren hebben, maar het put je uit. Lichamelijk en mentaal. Mijn nachtrust werd elk anderhalf uur onderbroken, mijn stoelgang werd stilgelegd en ik kon geen houding vinden waardoor ik mij kon ontspannen. Pas na het slikken van Pregabaline (de zoveelste uit het rijtje zenuw-/pijnremmers) kreeg ik mijn 8 uur slaap terug. De eerste stap in de goede richting. Op 22 november heb ik een tweede pijnblokkade (ruggeprik) gehad en ik mocht de dagelijkse inname van een aantal farmaceutische preparaten verdubbelen.

Vanaf O&N ben ik ineens aan het opknappen. Komt dit door de rust die ik dankzij de horeca lockdown gekregen heb, of komt het door de prik? Van een pijnblokkade is bekend dat het weken, zelfs maanden later nog zijn uitwerking kan hebben. Dus ja, dat is nog even de vraag. Eigenlijk wilde ik wachten met het delen van mijn optimisme, maar ik krijg zoveel berichten hoe het met me gaat, dat ik het toch doe.

Dank jullie wel voor jullie appjes, kaarten, telefoontjes, bloemen, chocolade, bier, stamppot, fruit, etc., etc.! Hartverwarmend. Hoop niet, wil niet, ga niet opnieuw vijf maanden in de lappenmand zitten om zoveel liefde te mogen ontvangen, maar ik wil jullie graag duidelijk maken dat het me geraakt heeft.

Het jaar 2022 is goed begonnen. Mijn rugklachten nemen af, mijn dierbare Rien en Ria zijn opa en oma geworden van Mees van Egmond en we hebben zowaar een kabinet. Na slechts 299 dagen puzzelen, hebben we 9 staatssecretarissen, 17 ministers, 2 vicepremiers en 1 premier. Hoop dat Rutte IV nooit meer over een lockdown begint. 

Vanuit mijn stoel (hoe fijn!), wens ik iedereen een Heel Gelukkig Nieuw Jaar.

Lieve groet,

Edward.