Even voorstellen

Onze stichting heeft twee personen in loondienst.  

Edward Verburg, vanaf 01.01.2015.

Mijn ouders, Kees Verburg en Joke Verhagen, komen uit Zuid-Holland. Eind jaren zestig kochten de zwagers Barend Wegman (Aalsmeer) en Kees Verburg (Woubrugge) de kwekerij van Willem Verlaan. Mijn broer Leendert en ik zijn opgegroeid op Drechtdijk 58. Na een paar jaar koos mijn vader voor de seringenteelt en ging mijn oom terug naar Aalsmeer om daar een nieuwe rozenkwekerij te beginnen met Dirk Been. De overstap is mijn vader goed bevallen. Tegenwoordig is mijn broer met zijn vrouw Silvia eigenaar. Het oogstseizoen van seringen werd steeds korter daar onze winters niet koud genoeg zijn en daarom de keuze om er sneeuwballen en ilex bij te gaan telen.

Verleden

De omgeving is hetzelfde maar er is toch heel veel verdwenen. Mijn ouderlijk huis is gesloopt in 2007 en hetzelfde gebeurde eerder met al mijn scholen. De Robbedoes is nostalgie, het gebouw heeft plaatsgemaakt voor de Hortensiaflat. De Robert Kennedy is verhuisd, gesloopt en opgebouwd en heet nu basisschool De Zon. Het Alkwin Kollege is compleet vernieuwd en het Thomas van Aquino is voltooid verleden tijd. Nu het bruggetje naar het dorpshuis. Vanaf het moment dat ik naar school mocht fietsen haalde ik elke dag mijn kameraad op die op de Kerklaan woonde. Zijn ouderlijk huis stond op de plek waar nu het dorpshuis staat. Dat ik nu op deze plek werk, maakt voor mij de cirkel rond.

School

Na mijn MAVO eindexamen schreef ik mij in voor de Chr. MEAO in Amsterdam in de buurt van de RAI. De stages op deze school waren heel nuttig en ik besloot dat ik nog niet klaar was met studeren. In Rotterdam haalde ik  mijn diploma Hotel- en Catering Management. Met een HBO diploma op zak vertrok ik naar Spanje. Prima timing aangezien ik mij niet in een vaste relatie bevond, nog geen hypotheeklasten had. Dat ik tot dan nog maar in twee landen (België en Nederland) geweest was, speelde zeker mee om landen als Spanje, Australië, Nieuw-Zeeland en Argentinië te bezoeken. Net voordat mijn plannen concreet werden om naar Latijns Amerika af te reizen, ontmoette ik mijn huidige echtgenote Astrid. Dat veranderde alles. 

Werk

Wat goed voelt is vaak goed. Wij gingen zelfs binnen een jaar op zoek naar een koopwoning. De Kwakel had haar voorkeur. Mooie gedachte, maar geen goedkope. Op dat moment had ik pas een klein jaar fulltime gewerkt bij een brillenglazenfabrikant op de ‘Sales’. Bij mijn tweede baan ging ik anderhalf keer zoveel verdienen en zodoende konden we een zomerhuisje op Het Tuinpark Het Korte Eind kopen. Het werk als office manager van een bloemenexporteur heb ik niet lang vol weten te houden. Werken in een gebouw zonder ramen ging mij enorm tegen staan. In mijn zoektocht naar een nieuwe baan richtte ik me op functies waarbij mijn voorliefde voor statistieken onderdeel van mijn werk zou zijn en dit keer zou het werkklimaat goed moeten zijn. In Hoofddorp tekende ik een heel mooi contract bij Opta Sports, maar juist die zomer verloren zij de deal met de eredivisie voetbal en kwam ik zonder werk te zitten, voordat ik er ook maar een dag in dienst geweest was hahaha. Na 2 weken solliciteren koos ik voor het marktonderzoeksbureau GfK in Amstelveen. Daar heb ik dertien jaar gewerkt tot eind 2014.

Passie

Het geeft mij voldoening om het mensen naar de zin te maken, dat is mijn grootste drijfveer. In het werk en privé. We zijn relatief kort op deze wereld en dan wil ik graag het gevoel hebben dat wat ik doe ertoe doet. Achteraf kan ik zeggen dat mijn ouders een gelukkige keuze gemaakt hebben om hun bedrijf in De Kwakel te starten. Het is een dorp met veel ondernemers en het sociale karakter zit diep geworteld. Iedereen plukt hier de vruchten van. De mensen uit dorpen om ons heen kijken vaak met een schuin oog naar ons hoeveel wij organiseren. Van jongs af aan heb ik de wens gehad een eigen zaak te hebben. Mijn vader hield me altijd voor (waarschuwde) dat er veel nadelen kleven aan het ondernemerschap. Als beheerder lijk ik de ideale combinatie gevonden te hebben. Indirect verantwoordelijk voor mijn inkomen, maar er is geen bank of financieringsmaatschappij aan te pas gekomen om het bedrijf op poten te zetten. Een gespreid bedje, zo leek het.

Stap achteruit

Subsidies zijn allemaal teruggeschroefd tussen 2010 en 2015 en worden uiteindelijk helemaal stopgezet. Niet alleen bij ons, maar vooral bij onze huurders. Het bestuur van onze stichting wist dat we hierdoor een stap op de plaats moesten maken en heeft mijn contract hierop afgestemd. Geen 40 maar 24 uur, met het doel dit te herzien zodra we eigenaar van het pand worden. De huur voor het pand hangt ons als een molensteen om de nek. Zodra we een realistische koopovereenkomst kunnen sluiten met de gemeente Uithoorn kunnen wij vooruit kijken. Gesprekken met de politiek, gesprekken met de bank, gesprekken met alle wethouders ten spijt, want we zijn aan het interen op ons eigen vermogen. Iets waar ik mij zorgen om maak.

Stap vooruit

Het is van levensbelang de uitgaven en inkomsten scherp in de gaten te blijven houden. Daar is iedereen van doordrongen en gelukkig krijgen we veel steun uit het dorp. Het vervult mij met trots dat ik deze rol op me mag nemen, maar ik zie het als hoofdtaak iets werkbaars achter te laten voor mijn opvolger(s). Eigenaar worden is in mijn optiek de enige oplossing. Onze bestuursleden zijn zeer begaan met het dorpshuis. Net als alle bezoekers, gebruikers, vrijwilligers en bewoners uit de directe omgeving. Zodra we eigenaar zijn, verliezen we onze maatschappelijke functie echt niet uit het oog. Die rol blijven we altijd houden.

Neem even een kijkje onder de titel “verenigingen/huurders” en zie waar wij allemaal voor staan. Het dorpshuis is er voor iedereen. Samen met Ria van Egmond en alle vrijwilligers heet ik u welkom bij ons, in De Quakel.

Met vriendelijke groet,

Edward Verburg.

Ria Edward kermis 2015 voordeur

Ria van Egmond, vanaf 01.04.1992.

Is er op zondag een activiteit in het dorpshuis, dan treft u mij aan. Mijn naam is Ria van Egmond en ik ben de assistent beheerder van Dorpshuis De Quakel. Naast mijn werk in de bediening houd ik het dorpshuis netjes opgeruimd en schoon. Voor 2015 was ik vooral op zondag eindverantwoordelijke. Door de nieuwe situatie dat de uren van de beheerder werden teruggeschroefd, ben ik vanaf januari 2015 ook op andere dagen gastvrouw.

Ik ben geboren in Wilnis en bracht mijn jeugd door in Mijdrecht. Ik groeide op in een gezin met tien kinderen, vijf jongens en vijf meisjes. Het “zorgen voor” zat er al vroeg in. Na de middelbare school ging ik thuis in de huishoudig, omdat mijn moeder door rugproblemen dat niet meer kon. Later werkte ik in een supermarkt. Inmiddels had ik mijn huidige man Rien leren kennen en moest er extra geld verdiend worden om uiteindelijk ons eigen huishouden te kunnen beginnen. Rien is een geboren en getogen Kwakelaar en het lag dus voor de hand dat we na ons trouwen in De Kwakel gingen wonen. Vooral omdat Rien in De Kwakel op de Robert Kennedy school werkte.

Nadat ons eerste kind geboren was, werd me gevraagd op de Kennedy school de boel schoon te gaan houden. Aan de Kerklaan 16 zou een nieuw dorpshuis gebouwd worden en de toenmalige voorzitter van het schoolbestuur werd ook voorzitter van het bestuur van Stichting Dorpshuis De Kwakel. Hij vroeg me of ik daar aan de slag wilde. Nou, dat liet ik me maar één keer vragen. “Heel graag” was mijn antwoord. De eerste periode werkte ik onder Rinus van Kessel de eerste beheerder, niet veel later met Adrie Voorn.

In de periode onder Adrie Voorn werkte ik al samen met Piet Kas die er al jaren als vrijwilliger werkte. Een verenigingsman (Tavenu) in hart en nieren.

Later, toen Piet de derde beheerder werd, vormden wij, net als nu met Edward een duo.

Helaas heeft Piet zijn pensioen net niet gehaald.

Vlak voor zijn pensioen, na twaalf jaar als beheerder te hebben gewerkt, overleed hij. Edward had toen zijn benoeming al op zak, maar het was een moeilijke en emotionele start. Hij heeft inmiddels zijn draai gevonden en ik ben heel blij met de manier waarop we samen het dorpshuis kleur geven en de manier waarop Edward wil werken.

Ik ben sinds april 1992 in dienst gekomen en hoop dit werk nog lang te mogen doen. De subsidieverstrekker maakt het ons niet makkelijk, maar we doen ons uiterste best deze belangrijke ontmoetingsplek, waar jong en oud het fijn vinden om te komen, open te houden.

Met vriendelijke groet,

Ria van Egmond.

Doordeweeks wordt u keurig voorzien van een kop koffie en een drankje, dankzij de onmisbare inzet van onze vrijwilligers. Naast hun dagelijkse werkzaamheden, maken zij tijd vrij om tegen een minimale vergoeding de bar te draaien op verenigingsavonden. De fooi die zij ontvangen, mogen zij onderling verdelen en verder is het vooral dankzij hun liefde voor het dorpshuis dat wij een bedrijf van dit formaat kunnen runnen met slechts twee vaste krachten.

Een overzicht van onze vaste barmedewerkers:

Ans de Koning, bardame op dinsdag bij Tavenu.

Bep Rijs, bardame op de dinsdagmiddag van de KBO.

Corrie Meekel, bardame op donderdag.

Frank Westerbos, barman op maandag.

Greet Voorn, bardame op de dinsdagmiddag van de KBO.

Joke Pouw, bardame op de dinsdagmiddag van de KBO.

Lenie Drost, bardame op dinsdag bij Tavenu.

Lisette Bak-Wesselius, bardame op donderdag.

Marga Kouw, bardame op maandag.

Marjan Lek-Visser, bardame op donderdag.

Marjon van den Hoek-Fontijn, bardame op donderdag.

Mien Breuren, bardame op woensdagochtend.

Patrick den Haan, barman op maandag.

Ria Ammerlaan, bardame op donderdag.

Ria van Egmond, dorpsdiner op woensdag en bardame op donderdag.

Rien van Egmond, dorpsdiner op woensdag.

Sandra van Bochove, bardame op donderdag.

Wil Voorn, bardame op donderdag.

  •